Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan


        Jako pierwszy z inicjatywą prowadzenia Tygodnia modlitw o jedność chrześcijan wystąpił św. Wincenty a Paulo (+ 1850 r.) - założyciel zakonnej wspólnoty pallotynów i świeckiego stowarzyszenia „Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego”. W tygodniu tym wierni modlili się również w intencji misji, a także w innych intencjach. Tydzień modlitw odbywał się podczas oktawy Objawienia Pana.


        Na początku XX wieku, podobna inicjatywa zrodziła się w środowisku protestanckim. W 1908 r. anglikańscy prezbiterzy S. Jones i J. Wattson, rozpoczęli modlitwy o jedność Kościoła. W 1936 r. dzięki francuskiemu księdzu P. Couturierowi, wprowadzona w 1895 r. przez papieża Leona XIII nowenna o powrót braci odłączonych do Kościoła katolickiego, odprawiana przed uroczystością Zesłania Ducha Świętego, została zamieniona na dni modlitw wspólnie z innymi Kościołami o jedność wyznawców Chrystusa, jakiej chce Bóg. Tak zrodziła się idea Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan, który ma już swoją historię i bogatą tradycję.

W naszych czasach Tydzień modlitw o jedność chrześcijan odbywa się na całym świecie w okresie od 18 do 25 stycznia. Termin ten nie jest przypadkowy. Tydzień Modlitw kończy się w dzień święta nawrócenia apostoła Pawła, które tradycyjnie obchodzimy 25 stycznia. Symbolika tego święta jest nadzwyczaj wymowna: w tym dniu na drodze do Damaszku jeden z największych prześladowców uczniów Chrystusowych, zobaczył samego Jezusa i usłyszał Jego głos. Dzięki temu cudownemu nawróceniu człowiek ten stał się najbardziej oddanym głosicielem Chrystusowej Ewangelii i założycielem dużej liczby chrześcijańskich wspólnot w całym ówczesnym świecie. Dlatego nie nadaremnie św. Pawła nazywają Apostołem Narodów.

Chrystusowy Kościół zawsze bardzo boleśnie przeżywał podziały, które naruszyły jedność wyznawców Chrystusa, która istniała w pierwszych wiekach. W każdym czasie chrześcijanie różnych wyznań rozumieli konieczność odnowienia jedności i robili próby aby ją osiągnąć. Najwięcej takich prób było w minionym XX wieku, który przyniósł nowe nadzieje na jedność.

Oprócz już wspomnianego tradycyjnego Tygodnia modlitw o jedność chrześcijan, w 1944 roku we Francji, zrodziła się ekumeniczna wspólnota Taizé, założycielem której był syn protestanckiego pastora Roger Louis Schutz, znany w całym świecie jako brat Roger. W roku 1948, została założona światowa Ekumeniczna Rada Kościołów z siedzibą w Genewie, w skład której obecnie wchodzi ponad 300 różnych Kościołów: prawosławnych, protestanckich, anglikańskich i starokatolickich.

W 1960 roku powstał Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan, który w 1989 r. został przekształcony w Papieską Radę Popierania Jedności Chrześcijan - najważniejszą w Kościele katolickim instytucję zajmującą się działalnością ekumeniczną.

W 1965 roku ekumeniczny patriarcha Konstantynopola Atenagoras I i papież Paweł VI odwołali anatemy (klątwy), wzajemnie nałożone po schizmie 1054 roku. Dobrą tradycją stały się spotkania papieża i patriarchy, rozpoczęte przez papieża Pawła VI i patriarchę Atenagorasa I, które podtrzymywał również papież Jan Paweł II oraz patriarcha Dymitrios I i Bartłomiej I.

27 października 1986 roku w Asyżu - mieście św. Franciszka - z inicjatywy Jana Pawła II, odbyła się historyczna modlitwa o pokój, w której uczestniczyli zwierzchnicy niemal wszystkich chrześcijańskich Kościołów i Wspólnot, jak również przedstawiciele innych religii. W 1995 roku została ogłoszona historyczna encyklika Wielkiego Papieża Ut unum sint, poświęcona ekumenicznej działalności Kościoła.

Wybrany na papieża w 2005 roku Benedykt XVI, jednym z ważniejszych priorytetów swojego pontyfikatu ogłosił kontynuację ekumenicznych inicjatyw i dalszego działania skierowanego na odbudowę jedności chrześcijan.

Tematem wiodącym tegorocznego 44. Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan jest fragment z Dziejów Apostolskich: „Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach” (Dz 2, 42).

Słowa te mają przypominać czas, kiedy Kościół był niepodzielony i inspirować do odnowy i powrotu do podstaw wiary.