KAPLICA MATKI BOŻEJ PSZOWSKIEJ

W NASZEJ PARAFII PRZY ULICY PSZOWSKIEJ, ZOSTAŁA ODBUDOWANA KU RADOŚCI PARAFIAN I WIELU WIERNYCH

Tekst ten ma stanowić pamiątkę tych dni, kiedy kaplica wróciła do życia po jej odbudowaniu na czas świętowania jej 300. urodzin. To podzielenie się wielką radością, że dzieło to zostało wykonane na Chwałę Bożą i dla poszanowania historii i wiary dawnych mieszkańców Kokoszyc, ale przede wszystkim – jest to świadectwo wiary i kultury chrześcijańskiej współczesnych parafian! Bogu niech będą dzięki!

Drodzy Parafianie i Nawiedzający naszą kokoszycką parafię!

Kto czekał, ten się doczekał. Jest rok 2021. Kaplica 1722 odzyskała swój dawny blask. Cieszy oko i raduje serce. Dzielimy się tą radością z innymi i również dla nich piszemy tych kilka słów, być może oczywistych dla parafian. Na przestrzeni bez mała 300. lat kaplica zwana kaplicą „na mycie” przypominała genezę historii kultu Matki Bożej Pszowskiej na Naszej Ziemi. Dlatego też otrzymała to czcigodne wezwanie. Wiemy doskonale, że kiedy Obraz Maryi przybył do nas przyniesiony przez pątników – ukazywał wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej. Po odnowieniu obrazu, oblicze Czarnej Madonny zostało rozjaśnione, a na twarzy Matki ukazał się wyraźny, choć delikatny uśmiech Matki. I tak zrodził się wizerunek Matki Bożej Uśmiechniętej. W miejscu gdzie stoi kaplica Obraz Maryi został przywitany przez parafian w 1722 roku, a kilka lat później odnowiony już Obraz przynieśli pielgrzymi wodzisławskiej maryjnej parafii w dniu odpustu Matki Bożej Szkaplerznej i przekazali go pszowskiej parafii do której należały Kokoszyce do 1956 roku. Nikt wtedy nie przypuszczał, że wydarzenia te - to prawdziwe preludium do powstania sanktuarium maryjnego w Pszowie. Miejscowi wierni tak jak mogli dbali o jej stan czyniąc co pewien czas doraźne remonty. Cieszyć się trzeba, że po zawieruchach historii kaplica ta w ogóle się ostała. Nie uszkodziło jej też ogromne drzewo, które opatrznościowo runęło obok. Trzeba jednak ze smutnym zauważyć, że kaplica ta nie została nawet ujęta w rejestr zabytków sakralnych konserwatora wojewódzkiego, ani w latach powojennych, ani po roku 1989. Natomiast w tych ważnych rejestrach znalazły się kaplice mające zaledwie 100 lat. Przypadek to, czy nie?

Kilka lat wstecz stan techniczny i wizualny kaplicy był już skrajnie opłakany. Dlatego rozpocząłem w imieniu parafii zdecydowane starania o generalny remont kaplicy. To długi, kosztowny i skomplikowany proces, który jak wiemy przekształcił się siłą rzeczy w projekt odbudowy kaplicy. Pozwólcie, że jedynie w punktach zobrazujemy te etapy dla pobudzenia wyobraźni czym jest takie dzieło:

• Wizyty robocze w biurze wojewódzkiego konserwatora zabytków i wielu innych urzędach różnych struktur i szczebli dla załatwienia licznych pozwoleń i czasochłonnych formalności.

• Kompletowanie wstępnej dokumentacji dotyczącej kaplicy wraz z dokumentacją fotograficzną. Ustalenia sądowe dotyczące gruntu oraz prace geodezyjne.

• Zgłoszenie projektu i potrzebne ustalenia w Wydziale Sztuki Sakralnej Kurii Metropolitalnej naszego Kościoła.

• Zamówienie i wykonanie projektu remontu generalnego i później drugiego projektu odbudowy kaplicy według wymogów konserwatora zabytków.

• Wybór kierownika robót, wykonawców remontu z odpowiednimi kwalifikacjami uprawniającymi do prac przy zabytkach. To kilka podmiotów współpracujących ze sobą na różnych etapach prac.

• Częste wizyty na miejscu, specjalistów budowlanych i konserwatorskich.

• Troska o właściwe zarządzanie zgromadzonymi ofiarami parafian i radość z wielu aktów bezinteresownej pomocy materialnej i poświęconych sił, przy pracy liczonej w długich godzinach.

• Przerwanie prac remontowych wskutek osuwania się ścian. Ekspertyzy wykazały niemożność uratowania budynku.

• Przystąpienie do odbudowy z zachowaniem części materiałów pierwotnych rozebranej kaplicy i długi proces wykonania powyższych prac z pandemią w tle.

• Wstawienie nowiutkich witraży wykonanych w profesjonalnej pracowni i potem wstawienie solidnych drzwi na setki lat. Wyłożenie posadzki, poprawienie tynków wokół okien i pomalowanie kaplicy profesjonalną farbą – to już zasługa bezinteresownej pomocy samych parafian. Kropką nad „i” było wybrukowanie kamieniem małego obejścia wokół kaplicy i osadzenie odnowionego krzyża nad frontonem z napisem 1722.

• Zakończenie dokumentacji decyzją o oddaniu budynku sakralnego do użytku. Pozostała jeszcze formalność wpisu naszej kaplicy na listę wojewódzkiego konserwatora zabytków i samo poświęcenie kaplicy.

To wszystko już za nami. Kaplica została odbudowana. Godnym podkreślenia jest fakt, że kaplica została odbudowana tylko z mniejszych lub większych ofiar wiernych. Nie otrzymaliśmy na nią żadnej dotacji miejskiej czy wojewódzkiej, czy jakiejkolwiek innej. Dzięki Ci Panie, że odnowiona Kaplica już stoi. I da Bóg stać będzie. Mamy nadzieję, że będzie z troską przyjęta przez malutkich dziś i przyszłych parafian. Ufam też, że będą to osoby wierzące i ceniące sobie wizerunek Matki Bożej Uśmiechniętej, ale również Błogosławionego (od 12.09.21) kardynała Stefana Wyszyńskiego – Prymasa Polski. Naprzeciw Niego jest wizerunek patrzącego na nas kapłana naszej diecezji, zamordowanego w czasie okupacji niemieckiej – to ks. Jan Macha, również z radosnym tytułem Błogosławiony (Jego beatyfikacja 20.11.2021) Wszyscy oni widnieją na naszych nowych witrażach kaplicy. Wierzę, że patrzą na nas z nieba i orędują za nami u Boga. Przed nami jeszcze poświęcenie kaplicy. Przybędzie do nas Ks. Biskup Marek Szkudło i dokona aktu poświęcenia kaplicy 10. października 2021. Natomiast za rok – da Bóg doczekać - wspólnie z Parafią Pszów będziemy świętować 300. lecie obrazu MB Pszowskiej do której jako parafia pielgrzymujemy każdego roku wypełniając ślub Ojców.

Szczęść Boże! Ave Maria! szczęśliwy proboszcz - ksiądz Adam Zakrzewski