SŁOWO ARCYBISKUPA METROPOLITY KATOWICKIEGO NA I NIEDZIELĘ WIELKIEGO POSTU 2018 ROKU.
i Kościoła. Z doświadczenia naszej małej Ojczyzny musimy jeszcze dodać zatruwanie powietrza, przez które lekceważone jest przykazanie: „nie zabijaj”.
Na owocne przeżywanie Wielkiego Postu wszystkim z serca błogosławię! Niech Duch Święty, którym jesteśmy napełnieni, rozpala w nas chrześcijańską miłość, abyśmy z zapałem podjęli wielkopostną drogę, czerpiąc wsparcie z jałmużny, postu i modlitwy!
Arcybiskup Metropolita
Katowicki
Katowice, 14 lutego 2018 r.
SŁOWO METROPOLITY KATOWICKIEGO
NA UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI MARYI I ŚWIATOWY DZIEŃ POKOJU
Bracia i Siostry! Drodzy Diecezjanie!
1. Rozpoczynamy nowy rok – 2018! Na jego progu słyszymy krzepiące słowa z Księgi Liczb: Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni swe oblicze nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie swoje oblicze i niech cię obdarzy pokojem. Cytowane słowa wyraźnie wskazują, że błogosławieństwo to aktywna, pełna zaangażowania i troski obecność Boga w życiu człowieka, rodziny, całego ludu. Błogosławieństwo Aarona i jego synów dla Izraela nabiera uniwersalnego charakteru i skierowane jest do każdego słuchacza Bożego słowa. Dlatego z wiarą wypowiadam je dzisiaj nad każdym i każdą z Was: Niech cię Pan błogosławi i strzeże!
W pierwszy dzień nowego roku wpatrujemy się w postać Maryi Bożej Rodzicielki. Przeszło 2000 lat temu został posłany do Niej Anioł Pański i przyniósł Jej błogosławieństwo od Boga. Pozdrowił Ją słowami: Raduj się, Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami. „Błogosławiona” przez Pana jest osobą, w której działa Bóg. Aktywna obecność Boga w życiu Maryi zaczęła się w chwili Jej niepokalanego poczęcia. Łaska tej Obecności przygotowała Ją do odegrania roli dziewiczej matki Syna Bożego. Maryja, obdarzona przez Boga tak wielkim błogosławieństwem, rzeczywiście jest błogosławiona. Jest błogosławiona w każdej chwili swego życia. Ewangelia, której dzisiaj wysłuchaliśmy, opowiada o Niej, że patrząc na nowonarodzone Dziecię, słuchając pasterzy, zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.
Święta Boża Rodzicielka nieustannie doświadcza aktywnej obecności Boga w sobie, w swym Synu, w swej rodzinie. Od pierwszej chwili rozmowy z aniołem Gabrielem okazuje całkowite zaufanie Bogu. Elżbieta otwarcie powie o Niej: Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana (Łk 1,45). To lekcja dla nas wszystkich: wierzmy w Boga i Jemu ufajmy. Maryja, kochająca Matka, zaprasza nas, byśmy jak Ona zaufali Bogu, pozwolili Mu się prowadzić w nadziei, że i w naszym życiu uczyni wielkie rzeczy i okaże nam moc ramienia swego (por. Łk 1,49.51).
Bracia i Siostry!
2. W pierwszym dniu Nowego Roku szczególnie prosimy o łaskę i dar pokoju. W uroczystość Bożej Rodzicielki Maryi, którą obchodzimy jako Światowy Dzień Pokoju, papież Franciszek kieruje do nas orędzie rozpoczynające się słowami: Pokój wszystkim ludziom i narodom ziemi! Są to życzenia tego, co jest głębokim pragnieniem wszystkich ludzi i wszystkich narodów (…). Przyjmijmy je z otwartością w tym pierwszym dniu roku 2018! Niech pokój napełni nasze serca, rodziny, parafie,Ojczyznę i naszą Ojcowiznę. Módlmy się dziś wszyscy, aby dar pokoju stawał się udziałem całej ludzkiej rodziny!
Drodzy Diecezjanie!
3. W dniu dzisiejszym w parafiach archidiecezji katowickiej zbierane są materialne ofiary na rzecz Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach. Nade wszystko instytucja ta potrzebuje naszego modlitewnego wsparcia, aby prowadzona w mocy Ducha Świętego formowała kolejne pokolenia ofiarnych duszpasterzy do posługi wspólnocie Kościoła. Potrzebuje też nowych powołanych do tej posługi. Dlatego II Synod – wierny wskazaniu Jezusa Chrystusa: Proście Pana żniwa, aby posłał robotników na swoje żniwo – nakazuje nam wzmocnić to wołanie poprzez odnowienie nabożeństw w pierwsze czwartki miesiąca (por. Uchwały II Synodu Archidiecezji Katowickiej, nr 177), wzbogacając je świadectwem powołanych.
Wszystkim dobrodziejom i darczyńcom wspierającym duchowo i materialnie Wyższe Seminarium Duchowne w Katowicach składam szczere Bóg zapłać! Serdecznie dziękuję za złożone dziś ofiary, które służą nie tylko utrzymaniu seminarium, lecz również umożliwiają prowadzenie koniecznych prac remontowych.
Bracia i Siostry! Serdecznie Was proszę, trwajcie na modlitwie, aby nigdy nie zabrakło tych, którzy wielkodusznie odpowiedzą na wezwanie powołującego Jezusa Chrystusa: Pójdź za mną! Wspierajcie i ochraniajcie żeńskie i męskie powołania do życia według rad ewangelicznych, do wyłącznej służby sprawie Królestwa Bożego i Ewangelii.
Drodzy uczestnicy Eucharystii!
4. Przed nami uroczystość Objawienia Pańskiego. To od niedawna dzień Orszaku Trzech Króli, organizowany z entuzjazmem przez tych, którzy wzorem ewangelicznych Mędrców ze Wschodu zmierzają do Betlejem. Przechodzą ulicami naszych miast, aby dzielić się radosną prawdą o narodzeniu Zbawiciela świata i prowadzić wszystkich do duchowego spotkania z Nim.
Serdecznie zapraszam – zwłaszcza Rodziny – do udziału w Orszaku Trzech Króli w Waszych parafiach i miejscowościach 6 stycznia br. Zapraszam do wyjścia na drogi archidiecezji katowickiej, aby śpiewać kolędy i manifestować radość z bliskości Boga, który stał się Człowiekiem dla naszego zbawienia i został objawiony narodom. Niech ta procesja, symboliczne włączenie się w Orszak Trzech Króli, umocni wierzących, zbliży do Kościoła tych, którzy się od niego oddalili, pomoże znaleźć Boga tym, którzy Go szukają.
Niech udział w marszu będzie złączony z uczestnictwem w Eucharystii w kościele parafialnym lub w katowickiej katedrze Chrystusa Króla o godz. 12.00. Po jej zakończeniu około godziny 13.30 sprzed katedralnego kościoła wyruszy katowicki Orszak Trzech Króli. Zapraszam do wspólnego dziękczynienia Bogu Ojcu za Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela, który daje nam Ducha Świętego!
Bracia i Siostry!
5. Oby czas Nowego Roku 2018 był naznaczony działaniem Ducha Świętego, Jego darami i owocami Jego przemieniającej obecności: miłością, radością, pokojem, cierpliwością, uprzejmością, dobrocią, wiernością, łagodnością, opanowaniem (Ga 5,22).
Wszystkim Wam – uczestnikom dzisiejszej Eucharystii – i wszystkim mieszkańcom archidiecezji katowickiej błogosławię i znakiem ojcowskiego błogosławieństwa znaczę każdy dzień nowego roku: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
ARCYBISKUP METROPOLITA KATOWICKI
Katowice, 27.12.2017 r.
Dnia 6 stycznia 1998 roku, w uroczystość Objawienia Pańskiego, ksiądz arcybiskup Wiktor Skworc, Metropolita Katowicki, przyjął z rąk Ojca Świętego Jana Pawła II święcenia biskupie w bazylice świętego Piotra w Rzymie.
Serdecznie zapraszamy wszystkich do wspólnego dziękczynienia w 20. rocznicę tego wydarzenia. Modlitwę dziękczynną, wyrażającą naszą jedność z pasterzem Kościoła katowickiego, włączmy do Mszy świętych sprawowanych w sobotę 6 stycznia 2018 roku w naszych kościołach i kaplicach.
Zapraszamy także kapłanów, osoby konsekrowane i przedstawicieli wspólnot parafialnych do uczestnictwa w tym dniu w uroczystej Mszy świętej dziękczynnej, która będzie sprawowana pod przewodnictwem Księdza Arcybiskupa w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach o godz. 12.00.
Niech Pan, hojny dawca łask i charyzmatów, błogosławi Metropolicie katowickiemu, który od 20 lat spełnia pasterską posługę w Duchu Świętym, a także całej archidiecezji, ludziom i wspólnotom, jednoczącym się w wyznawaniu wiary i budowaniu Królestwa Bożego na naszej Ziemi.
Wikariusz Generalny Wikariusz Generalny
NA I NIEDZIELĘ ADWENTU
3 grudnia 2017 r.
Siostry i Bracia! Drodzy Diecezjanie!
1. Przed nami nowy rok liturgiczny i kolejny rok duszpasterski. Rozpoczynamy dzisiaj Adwent, czas łaski i czuwania oraz radosnego oczekiwania na przyjście Pana.
Na jego progu wsłuchujemy się w słowa przypowieści z Markowej Ewangelii. Jej bohaterem jest człowiek, który udał się w podróż (Mk 13,34). Swoim zaufanym
sługom powierzył władzę nad rodziną i całym mieniem. Pierwszoplanową postacią w tym Jezusowym pouczeniu jest odźwierny, który powinien nieustannie czuwać. Słowo „czuwać” jest użyte aż trzykrotnie w tym ewangelicznym fragmencie.
Pana. Chodzi o czuwanie nieustanne, gdyż Pan może powrócić w najmniej oczekiwanym czasie i nieprzewidzianych okolicznościach. Dlatego Jezus prosi nas:
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, do wszystkich mówię: Czuwajcie!
zstąpił z nieba. I przyjdzie ponownie w chwale na końcu czasów, nawet jeśli nie do nas należy znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swą władzą (Dz 1,7).
Postawa czuwania winna stać się naszym osobistym, duchowym wezwaniem na najbliższe cztery tygodnie oraz na kolejne dni realizacji nowego roku
duszpasterskiego.
2. W uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata zakończyliśmy realizację czteroletniego programu duszpasterskiego, którego celem było pogłębienie
świadomości i duchowości chrzcielnej. Pamiętamy, że ochrzczono nas w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego. Przez chrzest zostaliśmy włączeni do wspólnoty Kościoła,a nade wszystko weszliśmy w relację z Bogiem. On działa i objawia się nam jako Ojciec, który stwarza, Syn Boży, który zbawia i Duch Święty, który uświęca i aktualizuje dzieło zbawienia.
W życiu chrześcijańskim dopełnieniem chrztu jest sakrament bierzmowania. Dlatego też przez najbliższe dwa lata – w myśl hasła nowego programu
duszpasterskiego dla Kościoła w Polsce: Duch, który umacnia miłość – pragniemy pogłębić rozumienie tajemnicy Pięćdziesiątnicy. Jezus, którego przyjścia oczekujemy w Adwencie, właśnie za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem.
człowiekiem, a Syn Boży Synem człowieczym: aby człowiek, żyjąc w komunii ze Słowem i otrzymując w ten sposób synostwo Boże, stał się synem Bożym
(św. Ireneusz z Lyonu).
każdego ludzkiego życia. Nasze istnienie jest istnieniem przyjętym, rzeczywistością przemyślaną, umiłowaną i darowaną. Bóg – jako Stworzyciel duszy każdego nowego ludzkiego istnienia – przekazuje mu życiowe tchnienie, a dokonuje się to za pośrednictwem Ducha, który jest Dawcą życia.
– jak uczy Katechizm Kościoła Katolickiego – przez swoją łaskę wzbudza naszą wiarę i udziela nowego życia, które polega na tym, abyśmy znali „jedynego prawdziwego Boga oraz Tego, którego posłał, Jezusa Chrystusa” (KKK 684).
w Duchu. Z tej racji w pierwszym roku realizacji nowego programu duszpasterskiego przyświecać nam będą słowa zaczerpnięte z Dziejów Apostolskich: Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym (por. Dz 2,14). W świetle Pięćdziesiątnicy podejmiemy próbę ponownego odkrycia obecności Ducha Świętego, który działa w Kościele, zarówno na sposób sakramentalny, zwłaszcza poprzez bierzmowanie, jak i za pośrednictwem licznych charyzmatów, zadań i posług przez Niego wzbudzanych dla dobra Kościoła (TMA 45).
owo tchnienie źródłem Bożego życia w każdym wierzącym. Ożywia nas i uświęca, a także prowadzi ku chrześcijańskiej dojrzałości. Upodabnia nas do Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, mocą Słowa i sakramentów. Umacnia nas w postawie słuchania i przyjmowania słowa Bożego. Prowadzi nas do Wieczernika, gdzie Jego działanie jest obecne w każdej Eucharystii. Bez tego działania Ducha Świętego nie mogłaby zaistnieć wspólnota – zgromadzenie liturgiczne, a słowa konsekracji, wypowiadane przez kapłana podczas każdej Mszy św., byłyby bezskuteczne, ponieważ to Duch Święty sprawia, że chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Chrystusa.
3. W rozpoczętym dziś roku duszpasterskim chcemy uświadamiać sobie, że naprawdę jesteśmy napełnieni Duchem Świętym. Chcemy otwierać się na osobę
Ducha Świętego i Jego dary. Niech wzorem dla nas będzie św. Jan Paweł II, który od dziecięcych lat nie rozstawał się z modlitwą do Ducha Świętego.
Tę modlitwę Ojciec święty polecił młodzieży zgromadzonej przy kościele św. Anny w Warszawie podczas jego pierwszej pielgrzymki do Polski. Powiedział wtedy: Przyjmijcie ode mnie tę modlitwę, której nauczył mnie mój ojciec i pozostańcie jej wierni. Jako młodzi duchem, zmobilizowani przez papieża, wołajmy często: Veni Sancte Spiritus – Przybądź, Duchu Święty!
Zachęcam Was wszystkich do modlitwy o światło Ducha Świętego. Niech każdy z nas wzbogaci swoją osobistą pobożność o nabożeństwo do Trzeciej Osoby Trójcy Świętej. Niech modlitwa o światło Bożego Ducha będzie naszą stałą codzienną praktyką, zwłaszcza, że często narzekamy na ciemności. Niech każda Msza św. przeżywana w parafialnych wieczernikach będzie spotkaniem z tajemnicą Trójcy Świętej; niech będzie oddaniem chwały Ojcu przez Chrystusa w Duchu Świętym, naszym Pocieszycielu. Bo tylko w Nim możemy powiedzieć: Panem jest Jezus! Pamiętajmy też, że Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami (Rz 8, 26).
Adwent jest czasem obecności i zbawczego działania Ducha Świętego, który odnawia oblicze ziemi. Módlmy się, aby umocnił On i uzdolnił każdego z nas do odnawiania oblicza ziemi; do przemieniania naszych wzajemnych relacji darem miłości, która jest rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego (por. Rz 5,5).
W mocy Ducha czuwajmy i wołajmy: Maranatha – Przyjdź, Panie Jezu! Wołajmy też: Przyjdź, Duchu Święty, odnawiaj nas i oblicze ziemi przez czuwających uczniów Chrystusa!
Na każdy dzień Adwentu i nowego roku liturgicznego z serca wszystkim błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
ARCYBISKUP METROPOLITA
KATOWICKI
VA I - 7828/17
ZAPROSZENIE DO KATEDRY NA UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA
Drodzy Diecezjanie!
Dobiega końca Rok Liturgiczny, w którym słowami: Idźcie i głoście uświadamialiśmy sobie misyjne powołanie; powołanie do zaangażowania się na rzecz głoszenia Ewangelii, Dobrej Nowiny. Przypominaliśmy sobie również przesłanie objawień fatimskich, w których Matka Boża przed 100-laty wzywała do nawrócenia, pokuty i modlitwy różańcowej oraz nabożeństw wynagradzających.
W naszym Kościele lokalnym mija rok od zakończenia II Synodu Archidiecezji Katowickiej i ogłoszenia dokumentu posynodalnego, czyli Uchwał II Synodu Archidiecezji Katowickiej, które z dniem 1 stycznia 2017 r. stały się obowiązującym w archidiecezji prawem partykularnym.
Przed nami ostatnia niedziela Roku Liturgicznego: uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. W tym dniu nasze myśli i serca kierujemy ku Chrystusowi Królowi, zawierzając Mu na nowo nasze rodziny, parafie, wspólnoty, Archidiecezję, Ojczyznę i Kościół.
Tradycyjnym miejscem budowania relacji z Królem Wszechświata jest katedra, matka kościołów Archidiecezji Katowickiej. Dlatego serdecznie zapraszam do uczestniczenia w niedzielę 26 listopada w uroczystej liturgii Mszy świętej o godzinie 12-tej w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Do udziału zapraszam rodziny oraz przedstawicieli ruchów, wspólnot i stowarzyszeń działających w parafiach. Zapraszam reprezentantów Rad Duszpasterskich każdej parafii, członków Akcji Katolickiej i Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży z okazji ich patronalnego święta; zapraszam osoby życia konsekrowanego i wiernych związanych z katedralnym kościołem.
Po Eucharystii zostaną wręczone papieskie medale i odznaczenia oraz archidiecezjalne medale Pro Christi Regno kolejnej grupie zasłużonych diecezjan, które są znakiem wdzięczności za zaangażowanie w dzieło budowania i umacniania duchowej przestrzeni Królestwa Bożego w naszej archidiecezji.
Siostry i Bracia!
Dzisiejszą niedzielę przeżywamy w Archidiecezji jako Dzień Muzyki Liturgicznej. Z tej okazji wszystkim zatroskanym o muzykę i śpiew w parafii przesyłam słowa serdecznych pozdrowień oraz pasterskie błogosławieństwo. Każde piękno istnieje po to, by zachwycało i „unosiło” modlitwę człowieka ku niebu. Dzięki muzyce liturgicznej możemy także doświadczać tego piękna. Wszystkim dbającym o rozwój kultury muzycznej w Archidiecezji Katowickiej serdecznie dziękuję i życzę wytrwałości w trosce o piękno muzyki liturgicznej i kościelnego śpiewu, aby zawsze były przestrzenią sacrum i dawały możliwość spotkania z Bogiem i Jego świętością!
Drodzy Diecezjanie!
Słowa Ewangelii odczytywane w uroczystość Chrystusa Króla przypomną nam, że w Bożym Królestwie liczą się przede wszystkim nasze konkretne czyny. Miłość do Chrystusa winna objawiać się w miłości do braci i sióstr. Jeśli tak będzie, wtedy usłyszymy zaproszenie sędziego: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata (Mt 25, 34). Nie zapominajmy, że Sąd Boży ostatecznie kończy historię, którą każdy tworzył, wplatając w historię zbawienia swój osobisty życiorys. Budujmy więc mądrze i roztropnie i prośmy często: Panie, niech przyjdzie Twoje Królestwo!
Wszystkim zaangażowanym w sprawy Królestwa Bożego błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
† Wiktor Skworc
ARCYBISKUP METROPOLITA
KATOWICKI
Katowice, 13 listopada 2017 r
VA I – 7824/17
OŚWIADCZENIE
PREZYDIUM KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
W SPRAWIE OGRANICZENIA HANDLU W NIEDZIELE
W związku z trwającymi pracami legislacyjnymi nad projektem ustawy w sprawie ograniczenia handlu w niedziele, jako Prezydium Konferencji Episkopatu Polski – biorąc również pod uwagę liczne głosy wiernych Kościoła rzymsko - katolickiego i chrześcijan z innych Kościołów – wyrażamy nasz niepokój wobec losu obywatelskiej inicjatywy Związku Zawodowego „Solidarność”, która została popar ta podpisami ponad 500 tys. obywateli naszego kraju. Tak Konferencja Episkopatu Polski, jak i biskupi poszczególnych diecezji wielokrotnie udzielali tej inicjatywie jednomyślnego poparcia w komunikatach i listach pasterskich, licząc na przywrócenie całemu społeczeństwu niedzieli jako dnia wypoczynku i czasu budowania więzi rodzinnych oraz umacniania relacji społecznych. Niestety, jak wynika z dotychczasowych prac nad ustawą, aktualnie proponowane rozwiązania odbiegają zasadniczo od proponowanego kształtu tej inicjatywy. Milczenie z naszej strony w tej kwestii byłoby zaniedbaniem naszego pasterskiego obowiązku stania na straży dobra wspólnego.
Trudno pominąć fakt, iż to właśnie „Solidarność” – jako Związek programowo ukierunkowany na ochronę praw pracowniczych – realizując własną uchwałę programową i zapis o dążeniu do wprowadzenia zasady 5-dniowego tygodnia dla
wszystkich pracujących, ma szczególne prawo i obowiązek upominania się o wolne niedziele. Wolna niedziela zawiera się w etosie „Solidarności”, z którego nie wolno korzystać wybiórczo, zwłaszcza tym, którzy się na nią programowo powoływali i powołują.
W okresie przygotowań do obchodów 100-lecia odzyskania Niepodległości – otwarcie odnosząc się do dziedzictwa „Solidarności” – nie można pominąć niedzieli jako budulca duchowej wspólnoty narodu. Ten społeczny wymiar „uwolnienia” niedzieli zawiera w sobie jedną z podstawowych prawd o naturze człowieka, który współistnieje z innymi i tworzy z nimi wspólnotę, społeczność, naród. Chodzi również o uwolnienie człowieka, gdyż osoba, którejodbiera się wolną niedzielę, jest kimś wykorzystywanym. Rzecz nie dotyczy jedynie osób pracujących w handlu – choć to ich los najbardziej leży nam na sercu. Wykorzystywani są również i ci, którym – oferując spędzanie jedynego wolnego dnia w handlowej galerii – zacieśnia się tym samym obszar budowania relacji z innymi do samej tylko konsumpcji, do zdobywania nowych towarów, mających rzekomo nieustannie poprawiać standard życia, co ostatecznie jest formą materializmu praktycznego.
Apelujemy więc do tych, którzy mają realny wpływ na kształt prawa w naszym państwie, aby mieli na względzie przede wszystkim dobro obywatela i dobro społeczeństwa, zagrożone – podobnie jak w innych państwach Europy – laicyzacją. Nie wolno zapominać własnych haseł i postulatów wysuwanych w drodze do osiągnięcia władzy, w tak ważnej społecznie kwestii. Nie wolno – nawet wobec lobbingu środowisk, dla których zysk stanowi większą wartość niż człowiekczy naród. Konkretnym wyrazem miłości do człowieka jest umacnianie sprawiedliwości – napisał św. Jan Paweł II w encyklice Centesimus Annus. Niedzielny odpoczynek jest jednym z nierozłącznych elementów sprawiedliwego traktowania wszystkich i nie może być luksusem dla wybranych. Niech zatem nie ginie sprawiedliwośći solidarnośćpośród nas, przygotowujących się do świętowania setnejrocznicę niepodległej Polski. Niech integralnym elementem tego święta całego narodu stanie się prawne i definitywne zabezpieczenie wolnej od pracy niedzieli, jako spoiwa umacniającego narodową wspólnotę.