1.W niedziele i święta nakazane uczestniczyć we Mszy Świętej
   i powstrzymać się od prac niekoniecznych.
2.Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu Pokuty.
3.Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Świętą.
4.Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych,
   a w okresach pokuty powstrzymywać się od udziału w zabawach.
5.Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.

Wykładnia niektórych sformułowań przykazań kościelnych

Należy wziąć 12 miesięcy, oczyścić je bardzo dokładnie z goryczy, skąpstwa, pedanterii i lęku, potem podzielić każdy miesiąc na 30 albo 31 części, tak aby zapas wystarczył dokładnie na cały rok.

Każdego dnia podaje się porcję z jednej części pracy i dwóch części radości i humoru. Należy dodać do tego trzy pełne łyżki optymizmu, jedną łyżeczkę tolerancji i małą kruszynę ironii oraz szczyptę taktu. Na koniec całą masę należy oblać wielką ilością miłości.

Na zakończenie całą potrawę nieco udekorować bukiecikiem serdecznej uwagi i podawać raz dziennie z serdecznym uśmiechem.

Rodzina w Biblii

Największą wartością każdego społeczeństwa jest rodzina. Ustawodawstwo krajów i kodeksy moralne różnych religii przyznają priorytet rodzinie. Również w chrześcijaństwie rodzina uważana jest jako szczególne błogosławieństwo Boga dane ludziom. Przypomnieniem tych prawd są rożne święta obchodzone w Kościele Katolickim. Do szczególnej rangi świąt rodzinnych należą: Boże Narodzenie, Święto Świętej Rodziny przypadające w najbliższą niedzielę po Bożym Narodzeniu oraz Święto Ofiarowania Pańskiego. Z racji tych wielkich świąt nic od rzeczy będzie przyglądnąć się życiu rodzinnemu w czasach biblijnych.
Początkiem życia rodzinnego jest zawarcie małżeństwa. Małżeństwo było obowiązkiem każdego. W życiu społecznym mężczyźni i kobiety nic kontaktowali się ze sobą. Kobieta, narzeczona traktowana była jako "siła robocza", za którą oczywiście trzeba było zapłacić. Rodzice ustalali cenę kupna-sprzedaży; podpisywali umowę. Decyzją o zawarciu związku małżeńskiego podejmowali więc rodzice.

Drodzy parafianie!

Bóg nie przychodzi z zewnętrzną siłą, lecz w niemocy swojej miłości, a ta jest źródłem Jego siły. On powierza się w nasze ręce.
Kierując wzrok w stronę żłóbka życzmy sobie, abyśmy z Maryją mogli stawać się coraz bardziej świadkami miłości,
tak aby w każdym z nas  zrodziło się pragnienie przemiany życia ku chwale Ojca za sprawą Syna w Duchu Swiętym 

życzy ks. proboszcz