Kult Serca Maryi, mający początek już w XII W., rozwinął św. Jan Eudes (1601-1680). Łączył on cześć Serca Maryi ze czcią Serca Pana Jezusa. Jest w tym głęboka racja, gdyż to z Niej wziął Syn Boży swoje człowieczeństwo, to pod Jej Niepokalanym Sercem przez 9 miesięcy biło Jego ludzkie serce.
Nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi spotęgowało się pod wpływem objawień fatimskich w 1917 r. i ma charakter ekspiacyjny (różaniec, Komunia św. wynagradzająca w pierwsze soboty miesiąca). Samo zaś święto, zapoczątkowane pod nazwą Najsłodszego Serca Maryi już w 1643 r. przez świętego czciciela obu Serc, pod obecną nazwą rozszerzył na cały Kościół Pius XII dnia 4 V 1944 r. (wcześniej, 31 X 1942r., oddał cały świat w opiekę Niepokalanemu Sercu Maryi).
Reforma liturgiczna (1969 r.) nieprzypadkowo tak właśnie usytuowała to święto.