Bracia i Siostry! Drodzy Diecezjanie!

   1. Rozpoczynamy nowy rok – 2018! Na jego progu słyszymy krzepiące słowa z Księgi Liczb: Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni swe oblicze nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie swoje oblicze i niech cię obdarzy pokojem. Cytowane słowa wyraźnie wskazują, że błogosławieństwo to aktywna, pełna zaangażowania i troski obecność Boga w życiu człowieka, rodziny, całego ludu. Błogosławieństwo Aarona i jego synów dla Izraela nabiera uniwersalnego charakteru i skierowane jest do każdego słuchacza Bożego słowa. Dlatego z wiarą wypowiadam je dzisiaj nad każdym i każdą z Was: Niech cię Pan błogosławi i strzeże!
   W pierwszy dzień nowego roku wpatrujemy się w postać Maryi Bożej Rodzicielki. Przeszło 2000 lat temu został posłany do Niej Anioł Pański i przyniósł Jej błogosławieństwo od Boga. Pozdrowił Ją słowami: Raduj się, Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami. „Błogosławiona” przez Pana jest osobą, w której działa Bóg. Aktywna obecność Boga w życiu Maryi zaczęła się w chwili Jej niepokalanego poczęcia. Łaska tej Obecności przygotowała Ją do odegrania roli dziewiczej matki Syna Bożego. Maryja, obdarzona przez Boga tak wielkim błogosławieństwem, rzeczywiście jest błogosławiona. Jest błogosławiona w każdej chwili swego życia. Ewangelia, której dzisiaj wysłuchaliśmy, opowiada o Niej, że patrząc na nowonarodzone Dziecię, słuchając pasterzy, zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.
   Święta Boża Rodzicielka nieustannie doświadcza aktywnej obecności Boga w sobie, w swym Synu, w swej rodzinie. Od pierwszej chwili rozmowy z aniołem Gabrielem okazuje całkowite zaufanie Bogu. Elżbieta otwarcie powie o Niej: Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana (Łk 1,45). To lekcja dla nas wszystkich: wierzmy w Boga i Jemu ufajmy. Maryja, kochająca Matka, zaprasza nas, byśmy jak Ona zaufali Bogu, pozwolili Mu się prowadzić w nadziei, że i w naszym życiu uczyni wielkie rzeczy i okaże nam moc ramienia swego (por. Łk 1,49.51).

Bracia i Siostry!
   2. W pierwszym dniu Nowego Roku szczególnie prosimy o łaskę i dar pokoju. W uroczystość Bożej Rodzicielki Maryi, którą obchodzimy jako Światowy Dzień Pokoju, papież Franciszek kieruje do nas orędzie rozpoczynające się słowami: Pokój wszystkim ludziom i narodom ziemi! Są to życzenia tego, co jest głębokim pragnieniem wszystkich ludzi i wszystkich narodów (…). Przyjmijmy je z otwartością w tym pierwszym dniu roku 2018! Niech pokój napełni nasze serca, rodziny, parafie,Ojczyznę i naszą Ojcowiznę. Módlmy się dziś wszyscy, aby dar pokoju stawał się udziałem całej ludzkiej rodziny!

   Razem z papieżem Franciszkiem wspominamy ponad 250 milionów migrantów na świecie, z których 22 miliony stanowią uchodźcy. Uchodźcy, jak stwierdził Benedykt XVI, to mężczyźni i kobiety, dzieci, młodzież, osoby w podeszłym wieku, którzy szukają miejsca, gdzie mogliby żyć w pokoju. Aby je znaleźć, wielu z nich jest gotowych ryzykować życie w podróży, która w wielu przypadkach jest długa i niebezpieczna, znosić trudy i cierpienia, pokonywać druty kolczaste i mury wzniesione po to, by trzymać ich z dala od tego celu.

   W jedności z całym Kościołem powszechnym będziemy 14 stycznia obchodzili Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy. Z tej okazji papież Franciszek ogłosił orędzie pod znamiennym tytułem: Przyjmować, chronić, promować i integrować imigrantów i uchodźców.

  Po tych słowach, które brzmią jak program, naszym chrześcijańskim obowiązkiem jest czynić to, co możliwe. A możliwe jest udzielanie uchodźcom modlitewnego wsparcia i materialnej pomocy w ramach działań Caritas Polska i Fundacji Papieskiej „Kościół w potrzebie”, które pomagają w środowiskach uchodźców w ich zagrożonych ojczyznach lub w krajach aktualnego przebywania. Niedawno wszystkie parafie archidiecezji katowickiej włączyły się w program pomocowy Caritas „Rodzina Rodzinie”, działający na rzecz rodzin w Syrii. Aktualnie – jako Kościół na Górnym Śląsku – zamierzamy zaangażować się w pomoc dzieciom w syryjskim Aleppo.

Drodzy Diecezjanie!
  3. W dniu dzisiejszym w parafiach archidiecezji katowickiej zbierane są materialne ofiary na rzecz Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach. Nade wszystko instytucja ta potrzebuje naszego modlitewnego wsparcia, aby prowadzona w mocy Ducha Świętego formowała kolejne pokolenia ofiarnych duszpasterzy do posługi wspólnocie Kościoła. Potrzebuje też nowych powołanych do tej posługi. Dlatego II Synod – wierny wskazaniu Jezusa Chrystusa: Proście Pana żniwa, aby posłał robotników na swoje żniwo – nakazuje nam wzmocnić to wołanie poprzez odnowienie nabożeństw w pierwsze czwartki miesiąca (por. Uchwały II Synodu Archidiecezji Katowickiej, nr 177), wzbogacając je świadectwem powołanych.
  Wszystkim dobrodziejom i darczyńcom wspierającym duchowo i materialnie Wyższe Seminarium Duchowne w Katowicach składam szczere Bóg zapłać! Serdecznie dziękuję za złożone dziś ofiary, które służą nie tylko utrzymaniu seminarium, lecz również umożliwiają prowadzenie koniecznych prac remontowych.
  Bracia i Siostry! Serdecznie Was proszę, trwajcie na modlitwie, aby nigdy nie zabrakło tych, którzy wielkodusznie odpowiedzą na wezwanie powołującego Jezusa Chrystusa: Pójdź za mną! Wspierajcie i ochraniajcie żeńskie i męskie powołania do życia według rad ewangelicznych, do wyłącznej służby sprawie Królestwa Bożego i Ewangelii.

Drodzy uczestnicy Eucharystii!
  4. Przed nami uroczystość Objawienia Pańskiego. To od niedawna dzień Orszaku Trzech Króli, organizowany z entuzjazmem przez tych, którzy wzorem ewangelicznych Mędrców ze Wschodu zmierzają do Betlejem. Przechodzą ulicami naszych miast, aby dzielić się radosną prawdą o narodzeniu Zbawiciela świata i prowadzić wszystkich do duchowego spotkania z Nim.
  Serdecznie zapraszam – zwłaszcza Rodziny – do udziału w Orszaku Trzech Króli w Waszych parafiach i miejscowościach 6 stycznia br. Zapraszam do wyjścia na drogi archidiecezji katowickiej, aby śpiewać kolędy i manifestować radość z bliskości Boga, który stał się Człowiekiem dla naszego zbawienia i został objawiony narodom. Niech ta procesja, symboliczne włączenie się w Orszak Trzech Króli, umocni wierzących, zbliży do Kościoła tych, którzy się od niego oddalili, pomoże znaleźć Boga tym, którzy Go szukają.
  Niech udział w marszu będzie złączony z uczestnictwem w Eucharystii w kościele parafialnym lub w katowickiej katedrze Chrystusa Króla o godz. 12.00. Po jej zakończeniu około godziny 13.30 sprzed katedralnego kościoła wyruszy katowicki Orszak Trzech Króli. Zapraszam do wspólnego dziękczynienia Bogu Ojcu za Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela, który daje nam Ducha Świętego!

Bracia i Siostry!
  5. Oby czas Nowego Roku 2018 był naznaczony działaniem Ducha Świętego, Jego darami i owocami Jego przemieniającej obecności: miłością, radością, pokojem, cierpliwością, uprzejmością, dobrocią, wiernością, łagodnością, opanowaniem (Ga 5,22).
Wszystkim Wam – uczestnikom dzisiejszej Eucharystii – i wszystkim mieszkańcom archidiecezji katowickiej błogosławię i znakiem ojcowskiego błogosławieństwa znaczę każdy dzień nowego roku: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

 

 

Siostry i Bracia! Drodzy Diecezjanie!

1. Przed nami nowy rok liturgiczny i kolejny rok duszpasterski. Rozpoczynamy dzisiaj Adwent, czas łaski i czuwania oraz radosnego oczekiwania na przyjście Pana.
Na jego progu wsłuchujemy się w słowa przypowieści z Markowej Ewangelii. Jej bohaterem jest człowiek, który udał się w podróż (Mk 13,34). Swoim zaufanym
sługom powierzył władzę nad rodziną i całym mieniem. Pierwszoplanową postacią w tym Jezusowym pouczeniu jest odźwierny, który powinien nieustannie czuwać. Słowo „czuwać” jest użyte aż trzykrotnie w tym ewangelicznym fragmencie.

  Odczytujemy je jako wezwanie Jezusa Chrystusa do postawy czuwaniai czujności. Ostatecznym sensem takiej postawy jest przygotowywanie się na przyjście
Pana. Chodzi o czuwanie nieustanne, gdyż Pan może powrócić w najmniej oczekiwanym czasie i nieprzewidzianych okolicznościach. Dlatego Jezus prosi nas:
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, do wszystkich mówię: Czuwajcie!

  Czuwajcie! To nie tyle rozkaz, co zaproszenie do wypatrywania Boga,bo, być może, serce nasze staje się nieczułe na bojaźń przed Nim. Czuwanie to uwaga zawsze skierowana na Tego, który – jak przypomina prorok Izajasz – jest naszym Ojcem. Myśmy gliną, a On naszym Twórcą (Iz 64,7). Czas Adwentu jest oczekiwaniem na spotkanie z posłanym przez Ojca Jedynym Odkupicielem Człowieka, który – jak wyznajemy w Credo – dla nas ludzi i dla naszego zbawienia
zstąpił z nieba. I przyjdzie ponownie w chwale na końcu czasów, nawet jeśli nie do nas należy znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swą władzą (Dz 1,7).
  Postawa czuwania winna stać się naszym osobistym, duchowym wezwaniem na najbliższe cztery tygodnie oraz na kolejne dni realizacji nowego roku
duszpasterskiego.

 

  Bracia i Siostry!
2. W uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata zakończyliśmy realizację czteroletniego programu duszpasterskiego, którego celem było pogłębienie
świadomości i duchowości chrzcielnej. Pamiętamy, że ochrzczono nas w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego. Przez chrzest zostaliśmy włączeni do wspólnoty Kościoła,a nade wszystko weszliśmy w relację z Bogiem. On działa i objawia się nam jako Ojciec, który stwarza, Syn Boży, który zbawia i Duch Święty, który uświęca i aktualizuje dzieło zbawienia.

W życiu chrześcijańskim dopełnieniem chrztu jest sakrament bierzmowania. Dlatego też przez najbliższe dwa lata – w myśl hasła nowego programu
duszpasterskiego dla Kościoła w Polsce: Duch, który umacnia miłość – pragniemy pogłębić rozumienie tajemnicy Pięćdziesiątnicy. Jezus, którego przyjścia oczekujemy w Adwencie, właśnie za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem.

 

Duch Święty dokonał dzieła wcielenia, abyśmy sami stali się uczestnikami Boskiej natury (2 P 1,4). Istotnie bowiem jest to racja, dla której Słowo stało się
człowiekiem, a Syn Boży Synem człowieczym: aby człowiek, żyjąc w komunii ze Słowem i otrzymując w ten sposób synostwo Boże, stał się synem Bożym
(św. Ireneusz z Lyonu).

 

Tajemnica wcielenia, widziana z perspektywy działania Ducha Świętego, rzuca również światło na tajemnicę człowieka. Ten sam Duch jest obecny na początku
każdego ludzkiego życia. Nasze istnienie jest istnieniem przyjętym, rzeczywistością przemyślaną, umiłowaną i darowaną. Bóg – jako Stworzyciel duszy każdego nowego ludzkiego istnienia – przekazuje mu życiowe tchnienie, a dokonuje się to za pośrednictwem Ducha, który jest Dawcą życia.

 

Napełnieni Duchem Świętym nosimy w naszych sercach Jego podwójną pieczęć, otrzymaną zarówno w sakramencie chrztu, jak i bierzmowania. Duch Święty
– jak uczy Katechizm Kościoła Katolickiego – przez swoją łaskę wzbudza naszą wiarę i udziela nowego życia, które polega na tym, abyśmy znali „jedynego prawdziwego Boga oraz Tego, którego posłał, Jezusa Chrystusa” (KKK 684).

 

Żyjemy w czasie. Tajemnica Słowa Wcielonego, która wypełnia historię wczoraj, dziś i na wieki (por. Hbr 13,8), nie może być odsłonięta inaczej, jak tylko
w Duchu. Z tej racji w pierwszym roku realizacji nowego programu duszpasterskiego przyświecać nam będą słowa zaczerpnięte z Dziejów Apostolskich: Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym (por. Dz 2,14). W świetle Pięćdziesiątnicy podejmiemy próbę ponownego odkrycia obecności Ducha Świętego, który działa w Kościele, zarówno na sposób sakramentalny, zwłaszcza poprzez bierzmowanie, jak i za pośrednictwem licznych charyzmatów, zadań i posług przez Niego wzbudzanych dla dobra Kościoła (TMA 45).

 

Duch Święty, posłany przez Ojca i Syna, pochodzący od Nich przez tchnienie miłości, jest podstawową tajemnicą naszego zbawienia. Duch Święty stał się przez
owo tchnienie źródłem Bożego życia w każdym wierzącym. Ożywia nas i uświęca, a także prowadzi ku chrześcijańskiej dojrzałości. Upodabnia nas do Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, mocą Słowa i sakramentów. Umacnia nas w postawie słuchania i przyjmowania słowa Bożego. Prowadzi nas do Wieczernika, gdzie Jego działanie jest obecne w każdej Eucharystii. Bez tego działania Ducha Świętego nie mogłaby zaistnieć wspólnota – zgromadzenie liturgiczne, a słowa konsekracji, wypowiadane przez kapłana podczas każdej Mszy św., byłyby bezskuteczne, ponieważ to Duch Święty sprawia, że chleb i wino stają się Ciałem i Krwią Chrystusa.

 

Drodzy Diecezjanie!
3. W rozpoczętym dziś roku duszpasterskim chcemy uświadamiać sobie, że naprawdę jesteśmy napełnieni Duchem Świętym. Chcemy otwierać się na osobę
Ducha Świętego i Jego dary. Niech wzorem dla nas będzie św. Jan Paweł II, który od dziecięcych lat nie rozstawał się z modlitwą do Ducha Świętego.
Tę modlitwę Ojciec święty polecił młodzieży zgromadzonej przy kościele św. Anny w Warszawie podczas jego pierwszej pielgrzymki do Polski. Powiedział wtedy: Przyjmijcie ode mnie tę modlitwę, której nauczył mnie mój ojciec i pozostańcie jej wierni. Jako młodzi duchem, zmobilizowani przez papieża, wołajmy często: Veni Sancte Spiritus – Przybądź, Duchu Święty!

 

Bracia i Siostry!
Zachęcam Was wszystkich do modlitwy o światło Ducha Świętego. Niech każdy z nas wzbogaci swoją osobistą pobożność o nabożeństwo do Trzeciej Osoby Trójcy Świętej. Niech modlitwa o światło Bożego Ducha będzie naszą stałą codzienną praktyką, zwłaszcza, że często narzekamy na ciemności. Niech każda Msza św. przeżywana w parafialnych wieczernikach będzie spotkaniem z tajemnicą Trójcy Świętej; niech będzie oddaniem chwały Ojcu przez Chrystusa w Duchu Świętym, naszym Pocieszycielu. Bo tylko w Nim możemy powiedzieć: Panem jest Jezus! Pamiętajmy też, że Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami (Rz 8, 26).

 

Drodzy Diecezjanie!
Adwent jest czasem obecności i zbawczego działania Ducha Świętego, który odnawia oblicze ziemi. Módlmy się, aby umocnił On i uzdolnił każdego z nas do odnawiania oblicza ziemi; do przemieniania naszych wzajemnych relacji darem miłości, która jest rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego (por. Rz 5,5).
W mocy Ducha czuwajmy i wołajmy: Maranatha – Przyjdź, Panie Jezu! Wołajmy też: Przyjdź, Duchu Święty, odnawiaj nas i oblicze ziemi przez czuwających uczniów Chrystusa!
Na każdy dzień Adwentu i nowego roku liturgicznego z serca wszystkim błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

 

† Wiktor Skworc
ARCYBISKUP METROPOLITA
KATOWICKI

 

Katowice, 28 listopada 2016 r.
VA I - 7828/17

 

 

Drodzy Bracia i Siostry!

  Dnia 6 stycznia 1998 roku, w uroczystość Objawienia Pańskiego, ksiądz arcybiskup Wiktor Skworc, Metropolita Katowicki, przyjął z rąk Ojca Świętego Jana Pawła II święcenia biskupie w bazylice świętego Piotra w Rzymie.
  Serdecznie zapraszamy wszystkich do wspólnego dziękczynienia w 20. rocznicę tego wydarzenia. Modlitwę dziękczynną, wyrażającą naszą jedność z pasterzem Kościoła katowickiego, włączmy do Mszy świętych sprawowanych w sobotę 6 stycznia 2018 roku w naszych kościołach i kaplicach.
  Zapraszamy także kapłanów, osoby konsekrowane i przedstawicieli wspólnot parafialnych do uczestnictwa w tym dniu w uroczystej Mszy świętej dziękczynnej, która będzie sprawowana pod przewodnictwem Księdza Arcybiskupa w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach o godz. 12.00.
  Niech Pan, hojny dawca łask i charyzmatów, błogosławi Metropolicie katowickiemu, który od 20 lat spełnia pasterską posługę w Duchu Świętym, a także całej archidiecezji, ludziom i wspólnotom, jednoczącym się w wyznawaniu wiary i budowaniu Królestwa Bożego na naszej Ziemi.

 

† Marek Szkudło         † Adam Wodarczyk
Wikariusz Generalny       Wikariusz Generalny

ZAPROSZENIE DO KATEDRY NA UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA

Drodzy Diecezjanie!

Dobiega końca Rok Liturgiczny, w którym słowami: Idźcie i głoście uświadamialiśmy sobie misyjne powołanie; powołanie do zaangażowania się na rzecz głoszenia Ewangelii, Dobrej Nowiny. Przypominaliśmy sobie również przesłanie objawień fatimskich, w których Matka Boża przed 100-laty wzywała do nawrócenia, pokuty i modlitwy różańcowej oraz nabożeństw wynagradzających.

W naszym Kościele lokalnym mija rok od zakończenia II Synodu Archidiecezji Katowickiej i ogłoszenia dokumentu posynodalnego, czyli Uchwał II Synodu Archidiecezji Katowickiej, które z dniem 1 stycznia 2017 r. stały się obowiązującym w archidiecezji prawem partykularnym.

Przed nami ostatnia niedziela Roku Liturgicznego: uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. W tym dniu nasze myśli i serca kierujemy ku Chrystusowi Królowi, zawierzając Mu na nowo nasze rodziny, parafie, wspólnoty, Archidiecezję, Ojczyznę i Kościół.

Tradycyjnym miejscem budowania relacji z Królem Wszechświata jest katedra, matka kościołów Archidiecezji Katowickiej. Dlatego serdecznie zapraszam do uczestniczenia w niedzielę 26 listopada w uroczystej liturgii Mszy świętej o godzinie 12-tej w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Do udziału zapraszam rodziny oraz przedstawicieli ruchów, wspólnot i stowarzyszeń działających w parafiach. Zapraszam reprezentantów Rad Duszpasterskich każdej parafii, członków Akcji Katolickiej i Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży z okazji ich patronalnego święta; zapraszam osoby życia konsekrowanego i wiernych związanych z katedralnym kościołem.

Po Eucharystii zostaną wręczone papieskie medale i odznaczenia oraz archidiecezjalne medale Pro Christi Regno kolejnej grupie zasłużonych diecezjan, które są znakiem wdzięczności za zaangażowanie w dzieło budowania i umacniania duchowej przestrzeni Królestwa Bożego w naszej archidiecezji.

Siostry i Bracia!

Dzisiejszą niedzielę przeżywamy w Archidiecezji jako Dzień Muzyki Liturgicznej. Z tej okazji wszystkim zatroskanym o muzykę i śpiew w parafii przesyłam słowa serdecznych pozdrowień oraz pasterskie błogosławieństwo. Każde piękno istnieje po to, by zachwycało i „unosiło” modlitwę człowieka ku niebu. Dzięki muzyce liturgicznej możemy także doświadczać tego piękna. Wszystkim dbającym o rozwój kultury muzycznej w Archidiecezji Katowickiej serdecznie dziękuję i życzę wytrwałości w trosce o piękno muzyki liturgicznej i kościelnego śpiewu, aby zawsze były przestrzenią sacrum i dawały możliwość spotkania z Bogiem i Jego świętością!

Drodzy Diecezjanie!

Słowa Ewangelii odczytywane w uroczystość Chrystusa Króla przypomną nam, że w Bożym Królestwie liczą się przede wszystkim nasze konkretne czyny. Miłość do Chrystusa winna objawiać się w miłości do braci i sióstr. Jeśli tak będzie, wtedy usłyszymy zaproszenie sędziego: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata (Mt 25, 34). Nie zapominajmy, że Sąd Boży ostatecznie kończy historię, którą każdy tworzył, wplatając w historię zbawienia swój osobisty życiorys. Budujmy więc mądrze i roztropnie i prośmy często: Panie, niech przyjdzie Twoje Królestwo!

Wszystkim zaangażowanym w sprawy Królestwa Bożego błogosławię: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

† Wiktor Skworc

ARCYBISKUP METROPOLITA

KATOWICKI

Katowice, 13 listopada 2017 r

VA I – 7824/17